Преподобна маченичка Февронија

Беше ќерка на римскиот сенатор Просфор. За да избегне брак со смртен човек, си Го избра Христа за вереник и се замонаши на Исток во земјата Асирска, во манастир каде што тетка ѝ Вриена беше игуманија. Лисимах, син на еден големец, имаше желба да се ожени со Февронија, но затоа што Диоклецијан наѕираше во него потаен христијанин, го испрати на Исток со чичко му Селин да заробува и убива христијани. Селин беше суров како ѕвер, сегде немилосрдно ги убиваше христијаните. Лисимах пак, каде што можеше ги штедеше христијаните и ги засолнуваше пред својот ѕвероподобен чичко. Кога направи пустош кај христијаните во Палмира, Селин дојде во градот Сивапол, во чијашто близина имаше девствен манастир со педесет испоснички, меѓу кои и Февронија. Иако имаше само дваесет години, во манастирот и во градот ја почитуваа Февронија заради големата кротост, мудрост и воздржливост. Во тој манастир го држеа правилото на блажената Платонида, поранешната игуманија на манастирот - секој петок го минуваа во молитва и во читање од светите книги, тој ден ништо друго не работеа. Од свештените книги, како што одреди Вриена, на сестрите им читаше Февронија, и тоа стоејќи скриена зад завесите за никој да не се замајува и плени со нејзиното прекрасно лице. Кога чу за Февронија, Селин нареди да му ја доведат. Бидејќи светата девица не сакаше да се одрече од Христа и да се согласи на брак со смртен човек, нареди да ја бичуваат, па да ѝ ги избијат забите, потоа ѝ ги отсекоа рацете, па градите, па нозете и најпосле ѝ ја отсекоа главата. Истиот тој ден мачителот го снајде ужасна казна: во него влезе демон и го обзеде некој смртен ужас, во тој ужас тој удри со главата во мермерен столб и падна мртов. Лисимах нареди и телото на Февронија го собраа и го однесоа во манастирот, каде што чесно го погребаа, а тој и голем број од војниците се крстија. Од моштите на Февронија стануваа многубројни исцеленија, а и таа се јавуваше на денот на нејзиниот празник и стоеше меѓу сестрите на своето вообичаено место додека сите сестри ја гледаа со страв и со радост. Света Февронија пострада чесно и се пресели во вечното блаженство во 310 година. Во 363 година нејзините мошти беа пренесени во Цариград.

Преподобен Дионисиј

Ктитор на манастирот Свети Јован (Дионисијат) на Атон. Родум од Корица, Албанија. Неговиот постар брат, Теодосиј, се оддалечи на Света Гора, каде што со време стана игумен на манастирот Филотеј. Кога порасна и Свети Дионисиј дојде при брат му во Филотеј и овој го замонаши. По Божја Промисла Теодосиј, бавејќи се за една манастирска работа во Цариград, беше избран и посветен за митрополит во Трапезунт. На Дионисиј пак, почна да му се јавува некоја чудна светлина секоја ноќ на она место каде што подоцна ја подигна светата обител на свети Јован Предвесник. Објаснувајќи ја појавата на онаа светлина како знак дека таму треба да подигне манастир, Дионисиј отиде во Трапезунт кај својот брат и кај царот Алексиј Комнен да побара помош. Царот му даде и пари и повелба, којашто и денес ја чуваат во манастирот. Во 1380 година Дионисиј ја основа обителта на свети Јован Предвесник. Но еднаш кога морските разбојници ја ограбија обителта, Дионисиј повторно отиде во Трапезунт и таму се упокои, во седумдесет и втората година од животот. А манастирот Дионисијат до денес напредува и цвета. Во тој манастир се наоѓа иконата на Пресвета Богородица наречена „Пофалба“, којашто царот Алексиј Комнен му ја подари на Дионисиј. Според Преданието пред оваа икона за првпат е читан Акатистот кон Пресвета Богородица, составен од патријархот Сергиј.

Римјаните 15, 7-16 (зачало 117)

⁷ Затоа примајте се еден со друг, како што и Христос ве прими, заради славата Божја. ⁸ Но велам дека Исус Христос стана служител на обрезаните поради Божјата вистина, за да ги потврди ветувањата дадени на татковците, ⁹ а, пак, незнабошците да Го прослават Бога за милосрдието, како што е напишано: „Затоа Те прославувам, Господи, меѓу незнабошците и ќе Го воспеам Твоето име.“ ¹⁰ И понатаму се вели: „Развеселете се, незнабошци, со Неговиот народ!“ ¹¹ И понатаму: „Фалете Го Господа сите незнабошци, и прославете Го, сите народи!“ ¹² Исаија, исто така вели: „Ќе постои коренот Јесеев и Издигнатиот од него ќе владее над народите; на Него ќе се надеваат народите.“ ¹³ А Бог на надежта нека ве исполни со сета радост и мир во верата, та преку силата на Светиот Дух вашата надеж да се преумножува. ¹⁴ И јас сум уверен за вас, браќа мои, дека и вие сте полни со добрина, исполнети со секакво знаење и дека можете да се поучувате еден со друг. ¹⁵ Но ви пишав, браќа, нешто малку послободно, за да ве потсетам со благодатта што Бог ми ја даде, ¹⁶ за да Му бидам служител на Исус Христос меѓу незнабошците и свештенодејствено да го извршувам Божјото Евангелие, за да бидат незнабошците благопријатен принос, осветен од Све­тиот Дух.

Матеј 12, 38-45 (зачало 48)

³⁸ Тогаш некои од книжниците и фарисеите одговорија и рекоа: „Учителе, сакаме да видиме знак од Тебе!“ ³⁹ А Тој им одговори и рече: „Лукаво и прељуботворно поколение  бара знак; но нема да му се даде знак освен знакот на пророкот Јона; ⁴⁰ зашто, како што Јона беше во утробата на китот три дни и три ноќи, така и Синот Човечки ќе биде во срцето на земјата три дни и три ноќи. ⁴¹ Ниневјаните ќе излезат на суд со ова поколение  и ќе го осудат, зашто тие се покајаа од проповедта на Јона; а ете, тука има нешто поголемо  од Јона. ⁴² И јужната царица  ќе излезе на суд со ова поколение  и ќе го осуди; зашто таа дојде од крајот на земјата за да ја чуе мудроста на Соломон, но ете, тука е нешто поголемо  од Соломон.“ ⁴³ „Кога нечистиот дух ќе излезе од човекот, минува преку безводни места, барајќи спокој,  и не го наоѓа. ⁴⁴ Тогаш вели:  ‚Да се вратам во мојот дом, откаде што излегов.‘ И штом дојде го наоѓа празен, изметен и уреден. ⁴⁵ Тогаш оди и доведува други седум духови, полоши од себе, и штом ќе влезат, таму и ќе живеат; и последната состојба на тој човек станува полоша од првата. Така ќе биде и со ова зло поколение .“

(Рим 15, 7-16; Мт 12, 38-45) Во секој човек кој живее во непокајан грев, живее и демон, како во дом, и располага со сè што е во тој човек. Кога, по Божјата благодат, грешникот доживува сокрушеност за своите гревови, па се покајува и престанува да греши, демонот бива изгонет од него. Тој на почетокот не го вознемирува, зашто оној што штотуку се покајал е полн со ревност, која демоните ги изгорува како оган и ги одбива како стрела. Но потем, кога ревноста полека оладува, демонот пристапува оддалеку со своите предлози, нафрлајќи ги спомените за претходните задоволства и повикувајќи кон нив. Чувај се добро, покајнику, зашто тогаш многу лесно се раѓа повторна желба за грев. Ако не се опоменеме и не се вратиме во состојбата на претходната трезвеност, тогаш падот не ни е далеку. Од желбата се раѓа склоност и решеност за грев, и внатрешниот грев е веќе готов. За надворешниот, пак, само се чека поволна прилика. Се појави ли таа – гревот ќе се изврши. Со тоа и демонот повторно влегува и започнува да го турка човека од грев во грев, уште побрзо одошто претходно. Тоа го опиша Господ со приказната за повторното враќање на демонот во очистениот и изметен дом.